„House of Numbers” – film dokumentalny o AID$

Kanadyjski twórca filmowy Brent Leung, w swoim przełomowym filmie dokumentalnym „House of Numbers” (Domek z liczb) ujawnia alarmujące informacje, kwestionujące „oficjalną” wersję problemu HIV i AIDS.

„House of Numbers” nie jest filmem „z obrzeży”, przedstawiającym opinie rodem z teorii spiskowych. Jest przejrzystym zbiorem wywiadów z niektórymi spośród wybitnych światowych wirusologów i naukowców – laureatów nagrody Nobla, włączając w to byłych ekspertów z CDC (Centers for Disease Control and Prevention), WHO i UNAIDS (The United Nations Joint Programme on HIV/AIDS). Wielu z nich po raz pierwszy wypowiedziało się przeciwko konwencjonalnej mitologii AIDS przed kamerami.
Wśród osób, z którymi przeprowadzono wywiad, są: dr Robert Gallo, dr Luc Montagnier, dr Michael Gottlieb, dr Joe Sonnabend, dr Kary Mullis, James Curran, dr Peter Piot, dr James Chin, dr Peter Duesberg i wielu innych.

„Moją główną nadzieją jest to, że dzięki temu filmowi ludzie zaczną zdawać sobie sprawę z faktu, że nie jest to do końca jasna i oczywista kwestia”, mówi Leung. „Mam też nadzieję, że doda ludziom sił, spowoduje, iż zaczną podawać w wątpliwość nie tylko HIV i AIDS, ale wszelkie aspekty spraw, które wpływają na nasze życie. Myślę, że powinniśmy dalej odkrywać to, czego nie wiemy i kontynuować dyskusję, pomoże nam to bowiem w poszerzaniu wiedzy i lepszym rozeznaniu”.

Z uwagi na niezwykłe wypowiedzi licznych autorytetów z dziedzin związanych ze zdrowiem – wypowiedzi zupełnie zmieniających obraz sytuacji – film zagraża podstawom przemysłu HIV/AIDS. „House of Numbers” odważa się obnażyć istniejący stan rzeczy poprzez krytyczne spojrzenie na HIV i AIDS. Film jest śmiałą i błyskotliwą próbą analizy pełnej sprzeczności medycyny, gdzie mit góruje nad nauką a zyski wygrywają z ludzkim współczuciem.

Film ten zdobył nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego oraz wiele innych, na wielu festiwalach, gdzie był wyświetlany.

Więcej informacji na temat filmu jest dostępnych na stronie HouseOfNumbers, oraz na stronie pracownia4.wordpress.com skąd pochodzi powyższy fragment artykułu.